رشوت خوره ته راپه ياد شوې

چا وويل : ټنديږی ، مګر مړيږي نه، ماته سمدلاسه ته راپه ياد شوې

بل وويل : ګېده خو يې مړه ده، مګر سترګې يې وږې دي.

بيا ته را په ياد شوې

يوه وويل : قصاب نه دی، مګر ډېر خلک يې بې تېغه حلال کړې دي، دلته هم ته را په ياد شوې.

هغه بل وويل منګولې او پنجې يې د لېوانو نه دي او بې ګوناه خلک مې په زندان کې وليدل، ته را په ياد شوې.

هغه ورځ چا پوښتنه وکړه، چې په غلو زهير، د مجرمينو طرفدار د مظلومانو دوښمن، د ناحقې ملګری، د قاتلانو حامي څوک دی؟

ماته ته را په ياد شوې.

کتاب : د استاد الفت هنري نثرونه

ليکوال : استاد ګل پاچا الفت

زيار : محمدزبير شفيقي