ګرانه زما د زړګي سر يې!، تېر هېر کړه او راتلونکي په
اړه سوچ وکړه،
خيالونه دې بدل
کړه او راتلونکی دې روښانه
له
تقديره ګيلې مه کوه، ځکه ګيله کول د کمزورۍ نښه او د بذدلو خلکو کار وي او ته خو
پښتون يې، پښتون مېړنی وي ، د پښتون له شان سره کمزوري نه ښايي.
ژوند
د ماتو او برياوو زينه ده او ماته او بريا منزل ته د رسېدو لپاره دوه پاړکي دي چې
انسان اړ دی خپلې موخې ته د رسېدو لپاره له دواړو يې تېر شي، خو دومره در ته وايم چې ملک د پښتو دی، په پښتو کې پښتۍ ماتيږي، کوم
تقدير چې پښتو او پښتانه ټاکي هغه نه بدلېدونکی وي
په
پای کې
په
زړه دې غټه تيږه کېږده
ملک
د پښتو دی پښتو نه رسوا کوم
که چېرته د
پورته ليکنې په اړه کومه تبصره لرئ نو په Comment کې وليکئ
ترڅو نور لوستونکي هم ستاسې له نظره برخمن شي مننه
0 Comments