د حاکم اشتباه

دومره ظلم او ستم، دومره تغافل او بې پروايي، دومره کبر او غرور.

داسې سخت زړه؟

بې رحمي او بې غوري انتها ته ورسېده.

د زړونو له ازاره هيڅ نه وېريږي.

زما په ژړا يې زړه نرم نه شو.

زما فريادونه نه اوري.

زما عذرونه او زارۍ تاثير نه لري.

زه په ډېر امېد ورشم ، زما په زړه کې ډېرې خبرې وي.

زه وايم خپل ټول عرضونه به وکړم.

هغه لکه برېښنا د سترګو په رپ کې له سترګو پنا شي.

له ډېرې استغنا راته ګوري هم نه.

عاشق د معشوقې له لاسه دغه راز شکايتونه کول.

حاکم اشتباه وکړه، هغه يې سياستاَ بندي کړ او په سياسي بنديانو کې حساب شو.

اه ! د وطن مينان په دغسې خبرو زندان ته ځي.

کتاب : د استاد الفت هنري نثرونه

ليکوال : استاد ګل پاچا الفت

زيار : محمدزبير شفيقي